Rozdział 82 "Dzień pełen wrażeń"

15 komentarzy - Nowy rozdział

*Oczami Katniss*
Budzi mnie ciężar na brzuchu. Mozolnie otwieram oczy i widzę Peete rozwalonego na łóżku. Jego nogi leżą na moim brzuchu a głowa chłopaka leży na ramie łóżka. Potem będzie narzekał ,że go głowa boli. Jedną rękę trzyma na swoim brzuchu a drugą na mojej stopie. Z tego co pamiętam razem z nami spała Lily a teraz jej nie ma. Patrzę na zegarek który stoi na szafce nocnej i dostaję szoku - jest 12.29! Jak poparzona zeskakuję z łóżka budząc przy tym blondyna. Szybko narzucam na siebie szlafrok i zbiegam na dół. Wbiegam do kuchni i podbiegam do lodówki.
- Katniss, co ty robisz? - Słyszę za sobą głos Peety.
- Śniadanie dla Lily do szkoły. - Mówię szybko. Chłopak cicho się śmieje. Podchodzi do mnie, łapie za ręce i przyciąga do siebie. - Peeta, puść mnie. Jak nie zrobię tych kanapek to Lily będzie w szkole głodna chodziła. Omijając to ,że już i tak jest spóźniona. - Próbuję się wyszarpnąć ale chłopak mocno mnie trzyma.
- Kochanie, dzisiaj sobota. - Mówi z uśmiechem.
- A nie piątek? - Pytam zdziwiona.
- Nie, sobota. Nie chcę nikomu nic wypominać, ale nie dostałem dzisiaj buziaka na dzień dobry. - Chłopak robi minę w stylu "Obraza Majestatu". Lekko się uśmiecham i przelotnie całuję go w usta.
- Nie boli Cię głowa? Spałeś na ramie łóżka. - Pytam zatroskana.
- Trochę policzek. - Delikatnie się uśmiecha. Kładę dłoń na jego zaczerwienionym policzku i delikatnie masuję.
- Kochanie, jak ty to zrobiłeś ,że spałeś na ramie łóżka? - Chichoczę.
- Żeby to uczynić trzeba się nazywać Peeta Mellark. - Wybuchamy głośnym śmiechem.
- Dzień dobry. - Do kuchni wchodzi ziewająca Lily.
- Dzień dobry. - Ciepło się do niej uśmiecham. - Gdzie byłaś? - Pytam.
- Spałam w salonie. Peeta tak chrapał ,że zasnąć nie mogłam. - Na te słowa wybucham głośnym śmiechem. - Katniss, ale tak szczerze, jak ty możesz spać jak on tak głośno chrapie? - Podchodzi do mnie i przytula.
- Przyzwyczaiłam się. - Chichoczę. - Dziś wysprzątamy Ci pokój i będziesz mogła spokojnie spać. - Lekko się uśmiecham.
- Jeszcze Peeta tak się rozwalił na tym łóżku ,że zostałam przygnieciona przez jego rękę. - Dziewczynka lekko się krzywi.
- Widzisz... zazwyczaj podczas spania obejmuję Katniss. - Chłopak stara się jakoś wybrnąć z tej sytuacji.
- Współczuję Ci, Katniss. - Lily szeroko się uśmiecha.
- Zrobię śniadanie i bierzemy się za sprzątanie twojego pokoju, Lily. - Ciepło się do niej uśmiecham. Zauważam Peete który próbuje niespostrzeżony wyjść z kuchni. - Kochanie, mówiąc "bierzemy" miałam namyśli też Ciebie. - Zrezygnowany siada na krześle.
Na śniadanie robię kanapki. Lily szybko je zjada za to Peeta stara się je zjeść jak najwolniej. Po około półgodzinie wszyscy jesteśmy gotowi do pracy. Z szafki pod zlewem wyjmuję środki czystości które będą potrzebne do sprzątania oraz papierowe ręczniki kuchenne po czym idziemy na górę. Lily i Peecie przypadło ścieranie kurzy a mi zmienienie pościeli i umycie okien. Podopieczna mamy poszła ścierać kurz w łazience a blondyn zostaje w pokoju razem ze mną. Podchodzę do okna i zaczynam je myć.
- Kochanie, masz bardzo dobre podejście do dzieci. - Blondyn przerywa ciszę.
- Skąd taka myśl? - Lekko się uśmiecham.
- Jak jesteś przy Lily, cała aż promienieje. Zresztą Will i Mia też. - Ciepło się do mnie uśmiecha.
- Wydaje Ci się. - Bagatelizuję.
- Wątpię. Od kąt Lily tu zamieszkała, tryska radością.
- Nie mieszkam tu tylko ja. Równie dobrze mogę powiedzieć ,że ona jest taka szczęśliwa bo ty tu jesteś. - Wystawiam język w jego kierunku.
- Lily! - Krzyczy. Dziewczynka pojawia się niemal od razu.
- Tak? - Pyta niewinnym głosikiem.
- Wolisz Katniss czy mnie? - Pyta z uśmiechem.
- Katniss. - Odpowiada bez wahania. - Znaczy... lubię was tak samo. - Z wielkimi rumieńcami wraca do sprzątania. Blondyn wybucha głośnym śmiechem.
- Nie chichraj się tylko sprzątaj. - Rzucam w niego ścierką. Peeta nie przestając się śmiać wraca do sprzątania.
Po trzech godzinach sprzątania pokój jest już czysty. Zmęczeni sprzątaniem siadamy na kanapie i oglądamy jakąś bajkę. Lily leży z głową na moich kolanach a ja siedzę wtulona w Peete. Głaszczę delikatnie moją przybraną siostrę po głowie. W domu rozlega się dzwonek do drzwi. Patrzę błagalnym wzrokiem na blondyna. Chłopak wzdycha i idzie otworzyć drzwi. Słyszę głośny szloch. Do salonu wchodzi zapłakana Effie i Mia. Peeta wchodzi za nimi ze zdezorientowaną miną.
- Lily, pokaż Mii swój nowy pokój. - Mówię cicho. Dziewczynka ochoczo kiwa głową, łapie Mie za rękę i ciągnie ją na górę.
- Effie, co się stało? - Podchodzę do kobiety i ją przytulam.
- Haymitch... on... - Duka przerażona i załamana.
- Co się stało? - Pytam coraz bardziej przerażona.
- Bo okazało się...
- Effie wyduś to z siebie. - Peeta mówi spokojnym głosem.
- Nie jest ojcem Mii. - Kobieta wybucha głośnym płaczem.
- Jak... jak to? - Patrzę na nią jakby oznajmiła mi ,że właśnie pada deszcz świń.
- Skoro nie on, to kto jest ojcem Mii? - Blondyn staje za mną.
- Są jeszcze dwie opcje. - Mówi zawstydzona.
- Jak dwie? - Jestem coraz bardziej zdezorientowana.
- Matko, Katniss! Jak byś spała z Peetą, Galem i powiedzmy Peterem to wiedziałabyś kto jest ojcem!? - Wrzeszczy Effie.
- Wiedziałabym bo nie spałabym z trzema mężczyznami w tym samym czasie! Wiesz kto się tak zachowuje?! Dziwka, Effie. Dziwka! - Krzyczę.
- Niby ty nigdy nie popełniłaś żadnego błędu, tak?! Katniss, wznieciłaś powstanie, przez Ciebie zginęły tysiące ludzi! Jedyną osobą która o cokolwiek ma się obwiniać jesteś ty! - Nie wytrzymuję i uderzam ją w twarz. Peeta reaguje od razu. Łapie mnie w pasie, unosi parę centymetrów nad podłogą.
- Effie, lepiej już idź. - Mówi cicho blondyn.
- A żebyś wiedział ,że pójdę! Mia! - Wrzeszczy. Wesołe dziewczynki w podskokach schodzą na dół. - Wychodzimy. - Warczy.
- Ale mamo. - Mia robi smutną minkę.
- Żadne "ale". Z Lily zobaczysz się dopiero jak wróci Marianne! - Łapie córkę za rękę i prowadzi do drzwi wejściowych. Wychodząc głośno nimi trzaska.
- Czemu Mia nie będzie mogła tu przychodzić? - Pyta smutna Lily.
- Katniss trochę się pokłóciła z ciocią Effie ale za parę dni wszystko będzie dobrze. - Peeta głaszcze ją po głowie.
- Aha... a właśnie mam do was pytanie. Bo u mnie w klasie jest taki Alex i on taki bardzo dziwny liścik mi dał. Tylko problem jest w tym ,że nie wiem o co mu chodzi. - Wzdycha.
- Masz tu ten liścik? - Pytam klękając przed nią.
- Mam.
- Przynieś go to pomożemy Ci go rozszyfrować. - Puszczam do niej oczko. Lily kiwnęła głową na znak zgody i pobiegła na górę. Już po chwili wróciła z jakimś wymiętoszonym papierkiem w ręce. Razem z Peetą usiedliśmy na kanapie a Lily podała mi ten świstek. Wgramoliła się na moje kolana.
- Chcesz ze mną chodzić? Podkreśl Tak, Nie. - Czytam na głos. Ja i Peeta wybuchamy śmiechem.
- I co to ma znaczyć? Gdzie ja mam z nim chodzić? - Pyta zdezorientowana.
- On się Ciebie pyta czy chcesz być jego dziewczyną. - Ciepło się do niej uśmiecham.
- O nie, nie ma mowy! Na pewno nie będę jego dziewczyną! - Oburza się.
- Dlaczego? - Pyta Peeta przez śmiech.
- Dlatego ,że to jest mega arogancki i chamski chłopak! We mnie się coś gotuje jak widzę jak śmieje się z tych osób co się lepiej uczą! - Ostaje z moich kolan, bierze ode mnie kartkę i wychodzi. Patrzę zdezorientowana na blondyna. Czy to możliwe żeby się na nas obraziła? Już mam wstawać kiedy do salonu wchodzi zadowolona z siebie Lily.
- Gdzie byłaś? - Pytam.
- W kuchni, wyrzuciłam ten okropny świstek. - Znowu wdrapuje się na moje kolana.
- Macie ze sobą coś wspólnego. - Chłopak uważnie nam się przygląda.
- Oprócz włosów, oczów i wspólnego mieszkania, co? - Lekko się uśmiecham.
- Ani Katniss nie da się tak łatwo poderwać ani Lily. - Wybucha śmiechem.
- A jednak tobie się udało. - Całuję go w policzek.
- Fuu, mam dość związków na dłuugie lata! - Schodzi z moich kolan i kładzie się na naszych nogach.
Dzień mija nam na śmiechach i wygłupach. Mimo ,że Peeta się śmieje, jego oczy są nieobecne. Znając mojego narzeczonego cały czas myśli o Effie, Mii i Haymitchu. Nie chciałam rozmawiać o tym w obecności Lily więc postanowiłam poczekać do wieczora. Po pysznej kolacji zrobionej przez Peete, idziemy do sypialni odpocząć. Blondyn kładzie się na łóżku a ja idę wciąć szybki prysznic. Związuję włosy w koka i wchodzę pod prysznic. Myję się może 10 min. Wycieram się, ubieram i wychodzę z łazienki. Moim oczom ukazuje się śpiący Peeta na łóżku. Delikatnie kładę się obok niego i przytulam się do jego pleców. Sen przychodzi nieubłaganie.