Rozdział 6 "Dożynki cz.1"

Następny rozdział pojawi się w czwartek wieczorem.

Do kapitolu dotarliśmy około osiemnastej.Mieliśmy zjawić się w "wielkiej sali" więc wszyscy już tam jesteśmy. Oczywiście usiadłam koło Peety. W takim momencie nie wyobrażam sobie żeby go przy mnie nie było. Po chwili do sali wchodzi elegancja kobieta. Włosy ma upięte w kok, sukienka jest biało-kremowa. W ręce trzyma dwie duże teczki. 

-Witajcie kochani, na pewno wiecie po co tu jesteście - Paylor szeroko się uśmiecha. Nagle Johanna wstaje i rękoma opiera się o stół.

-Wcale nie wiemy ,że znowu chcesz zabijać niewinnych ludzi! Chcesz wznowić igrzyska żeby kolejne osoby cierpiały! Nie obchodzą Cię inni ludzi! Zwycięzca nigdy nie zazna spoko...

-Zwycięzcy nie będzie. Nie popełnię tego błędu co Snow. - Dziewczyna nie zdąża dokończyć bo Paylor jej przerywa. 

-Jakiego błędu?! - Johanna znowu się unosi - Myliliśmy się, Snow nie był aż taki głupi jak ty.

-Droga Johanno, przeginasz. - Kobieta nie krzyczy ale w jej głosie czuć irytację. 

-Ja przeginam?! No trzymajcie mnie. Za kogo się pani ma?! Chcesz żeby ludzie znowu cierpieli?! To chyba ty walczyłaś o to by nie było igrzysk a teraz co?! Mamy patrzeć na śmierć niewinnych ludzi?! 

-Robię to ze względu na bunty które wybuchają w dystryktach. 

-A Kapitol? - Pyta Haymitch

-Kapitol niczemu nie zawinił - Kobieta wybucha śmiechem 

-Czemu więc ma brać udział w igrzyskach?! - Johanna znowu krzyczy.

-Będzie ciekawiej. - Paylor szeroko się uśmiecha 

-Zwariowałaś kobieto?! 

-Johanno przestań, jeszcze jedno słowo a Ciebie wyśle na arenę - Kobieta szeroko się uśmiecha. - A więc teraz mnie wysłuchajcie. Każdy z was pod swoją opiekę weźmie dwa dystrykty a jedna osoba dodatkowo dostanie Kapitol. A więc tak Haymitch weźmie dystrykt pierwszy i drugi. Johanna - trzeci i czwarty... -dystrykt dziesiąty i jedenasty weźmie Peeta a Katniss dwunasty oraz kapitol. 

-Dobrze, ale pod warunkiem ,że dożynki w dwunastce i kapitolu pojawią się dzień później. Chce by Peeta był tam ze mną. - Mówię to zaskakująco spokojnie.

-Oczywiście ,że nie - Mówi elegancka kobieta.

-To w takim razie na dożynkach się nie stawie. - Na moich ustach miał się pojawić uśmiech ale wyszło coś po między uśmiechem a grymasem. 

-Na dożynki nie pojedziecie razem ale będziecie mieć dla siebie jedno całe piętro. - Paylor szeroko się uśmiecha.

-Nie wolno rozdzielać nieszczęśliwych kochanków z dwunastego dystryktu. - Po chwili mówi Effie

-No dobrze... Ale wy nie będziecie mieli łatwo. Mówię do was, Panno Everdeen i Panie Mellark.

-Tak jakbyśmy mieli łatwo... - Blondyn szepcze mi do ucha.

-Możecie już opuścić Wielką Salę. - Paylor uśmiecha się po czym wychodzi.

Wszyscy wstają i wychodzą. Przynajmniej Paylor zrozumiała ,że nie może rozdzielać mnie i Peety. 

Przypadło nam piętro dwunaste, chyba największe. Od razu po tej rozmowie poszłam do naszego pokoju. Położyłam się na łóżku i zaczęłam myśleć o igrzyskach. Będzie jeszcze więcej trybutów niż wtedy. Nie chce przeżywać tego wszystkiego na nowa. Słysze ,że ktoś otwiera drzwi. Będę udawać ,że śpię, tak to dobry pomysł - nie będę musiała rozmawiać z tą osobą o igrzyskach. Czuje jak ciepło przepływa przez całe moje ciało. Gdy ktoś odgarnia mi włosy z twarzy od razu domyślam się kto to. To mój chłopiec z chlebem. 

-Katniss, nie udawaj ,że śpisz, mnie nie oszukasz - Blondyn zaczyna się śmiać 

-Będzie jeszcze więcej trybutów niż wcześniej. Wszystko będzie trwać jeszcze dłużej. Nie chce patrzeć na ich powolną śmierć - Wtulam się w ramiona Peety.

-Zrobimy wszystko co w naszej mocy by wyciągnąć ich z areny. 

-Jak to zrobimy znowu wybuchnie wojna - Przytulam się jeszcze mocniej do blondyna.

-Musimy się wyspać, jutro czeka nas ciężki dzień - Niebieskooki blondyn puszcza mnie i kładzie się koło mnie.

             Gdy się budzę Peeta jeszcze śpi. Włosy opadają mu na twarz dzięki czemu wygląda jak mały chłopiec. Przyglądam mu się minute... dwie i po chwili mi się to nudzi. Odgarniam włosy blondyna z jego twarzy. Blondyn się nie budzi więc postanawiam lekko nim potrząść. 

-Peeta - Szepcze mu do ucha ale blondyn nie reaguje. To nie możliwe żeby miał taki twardy sen. Blondyn uśmiecha się więc uznaje to za brak koszmarów. 

-Witaj księżniczko, nie spałem. Czekałem na porannego buziaka. - Blondyn się uśmiecha. Bez zastanowienia uśmiecham się po czym delikatnie łącze nasze usta. Po chwili wstaję z łóżka i podchodzę do szafy.

-Wstawaj, mamy mało czasu - Uśmiecham się i wyciągam z szafy czarne dopasowane spodnie i białą koszulę. Ubieram się i wychodzę z łazienki. Blondyna już nie ma, pewnie poszedł na śniadanie. Mieliśmy iść razem, ale cóż, pójdę sama. Tak jak myślałam wszyscy już tam siedzieli i czekali na mnie. Śniadanie jedliśmy w ciszy. Nikt nic nie mówił. Od razu po śniadaniu razem z Peetą pojechaliśmy do dziesiątego dystryktu na dożynki. Z blondynem zajęliśmy miejsca siedzące. 

-Witajcie na ostatnich dożynkach - Zaczęła Effie - Kobiety mają pierwszeństwo - Brązowowłosa kobieta podeszła do kuli z imionami. - Emma Green . Z tłumu wyłania się dziewczynka. Ma około 13 lat. Jest bardzo chudziutka i malutka. - Kobieta ponownie podchodzi do kuli z imionami. - William White - z tłumu wyłania się chłopiec. Ma on ciemnobrązowe włosy, jest bardzo chudy. Ma około 14 lat. - Niech los wam zawsze sprzyja - Effie dodaje po czym wychodzi. 

-No to teraz jedenastka - Szepczę do blondyna. Zawieźliśmy trybutów Peety do Kapitolu po czym polecieliśmy do jedenastki. Sytuacja się powtarza, ja z Peetą zajęliśmy miejsca siedzące a Effie prowadziła dożynki. 

-Kobiety mają pierwszeństwo - kobieta podchodzi do kuli z imionami i wyciąga karteczkę. - Ruby Johnson. Na scenę wchodzi dziewczynka. Ma około 15 lat. Jest piękną rudą osóbką. - A teraz mężczyźni - Kobieta ponownie podchodzi do kuli z imionami i wyciąga karteczkę - Ethan Taylor  - Z tłumu wychodzi chłopiec wygląda na około siedemnaście lat.Ma on ciemnobrązowe włosy i również jest bardzo chudy. - Niech los wam zawsze sprzyja - Wszyscy wsiadamy do poduszkowca i lecimy do Kapitolu.